کتاب هر دو در نهایت می میرند اثر آدام سیلورا

قاصد مرگ ( ۲) در حال زنگ زدن است و می خواهد اخطار مرگم را بدهد ـ امروز، قرار است بمیرم. چیزی که گفتم را فراموش کنید، چون « اخطار » کلمه خاصی است، کلمه ای که معمولاً وقتی بتوان از چیزی دوری کرد، از آن استفاده می شود؛ مثل ماشینی که برای کسی، موقع گذشتن از چراغ قرمز، بوق می زند تا به او اخطار دهد خودش را کنار بکشد. اما این تماس فقط برای اطلاع رسانی است. صدای زنگ مخصوصشان شبیه ناقوسی است که تمامی ندارد، مثل زنگ کلیسا که از یک چهارراه آن طرف تر به گوش می رسد و بلندگوی گوشی ام از آن سمت اتاق، مدام پخشش می کند. هنوز هیچی نشده، حسابی ترسیده بودم، صدها فکر داشتند در خودشان غرقم می کردند. شرط می بندم این همان بحرانی است که اولین بار وقتی چترباز می خواهد از هواپیما به بیرون بپرد، تجربه می کند، یا حسی که پیانیست در اولین کنسرتش، پیدا می کند. هر چند، دیگر هیچ وقت، فرصتش را ندارم که بفهمم واقعاً این گونه است یا نه.

کتاب هر دو در نهایت می میرند

کتاب هر دو در نهایت می میرند اثر آدام سیلورا