کتاب گوش بال بال گوش اثر محمد هادی محمدی

فیلک دل اش می‌خواهد که به جای گوش‌های بزرگی که روی کله‌اش سبز شده دو بال می‌داشت و مانند پرندگان با آن پرواز می‌کرد. او برای رسیدن به این خواست یا آرزو پیش جانورانی مانند زرافه می‌رود. بریدن و دوختن کار زرافه نیست. به فیلک نشانی میمون خیاط را می‌دهد. میمون خیاط کارش بریدن و دوختن است. گوشِ فیلک را می‌برد و روی کمرش می‌دوزد تا او بتواند پرواز کند. اما از این پس فیلک هر بار که می‌پرد با مشکلی روبه رو می‌شود. برای پرنده بودن باید سبک بال بود و او سبک نیست. تا سرانجام به جایی می‌رسد که می‌فهمد آن گونه که هست، بهترین است و باید با وضعیتی که در طبیعت دارد، کنار بیاید. میمون خیاط دوباره بال های او را می‌برد و سرجای اش می‌دوزد. برای همین یک بار گوش بال می‌شود و بار دیگر بال گوش.

کتاب گوش بال بال گوش

کتاب گوش بال بال گوش اثر محمد هادی محمدی

کودکان خردسال با شنیدن و خواندن این داستان پی می‌برند که رسیدن به هر آرزو یا لذتی شدنی نیست. آن‌ها می‌فهمند آرزو داشتن خوب است، اما به آرزو رسیدن گاهی شدنی نیست.

محمد هادی محمدی نویسنده، سولماز جوشقانی تصویرگر و انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ و ادبیات کودکان کتاب را منتشر کرده است.

تصویرگری این داستان کاری ویژه با اجرای سولماز جوشقانی است.  در تکنیکی که برای تصویرگری این داستان به کار رفته، تصویرگر با مقوا و به شکل پدیده‌های حجمی جانوران و فضا را در کنار هم آفریده است تا کودکان به گونه‌ای حس دارتر ، روایت داستانی را دنبال کنند و از آن لذت ببرند.

انتشارات مؤسسه پژوهشی تاريخ ادبيات کودکان

مؤسسه پژوهشی تاريخ ادبيات کودکان، نهادی غيردولتی و ناسودبر است که در سال ۱۳۷۹ از سوی پژوهشگرانی که در حوزه ادبیات کودکان فعال بودند، پايه گذاشته شد و اکنون با بیش از ده سال پیشینه فعالیت های گسترده، در سطح ملی و بین المللی به کار خود ادامه می دهد. دفتر اين مؤسسه در تهران است و شيوه همکاری با اين نهاد به دو شکل کار رسمی و داوطلبانه است.