کنترل ترس کودکان

کنترل ترس کودکان

کنترل ترس کودکان

کلمه فوبیا را نام دیگر ترس می توان فت و یا ترس بیش از حد از یک شی یا موقعیت است. ترس  نوعی اختلال اضطرابی است

ترسیدن کودک هنگام قرار گرفتن در معرض یک وسیله یا اتفاقی که افتاده یا موقعیت خاص دچار اضطراب و ترس می شود. او سعی دارد از شی یا موقعیت دور بماند  ، از آن وحشت دارد یا آنقدر آن را تحمل می کند که باعث اختلال روحی در فعالیت های عادی و روزمره کودک شود. برخی از هراسهای رایج ترس از حیوانات ، حشرات ، ارتفاع ، اجسام بزرگ ،تاریکی یا پرواز است.

کودکان احساس ترس و ناراحتی زیادی را در یک دوره از زندگیشان و در سن 3 سال که بیشتر با اطرافشان آشنا شده اند ترس غیر منتظره و غیر قابل پیش بینی را احساس می کنند.

به طور کلی می‌توان گفت برخی از ترس‌های مشخص و معین کودک می‌تواند ریشه‌های روانشناختی داشته باشد و مستقیما با ترس مرتبط نباشد. در برخی مواثغ پیش می آید که والدین و اطرافیان کودک ناخواسته باعث ترس کودک می شوند و ترس را در کودک به وجود می آورند.

ممکن است کودک ترس از یک مساله خاصی را در محیط خانواده یاد گرفته باشد. مثلا مادری که در خانه از وسیله یا از حیوانی می ترسد ترس خودش را نا خودآگاه به کودکش منتقل می کند . این اتفاق بر اساس فرایند یادگیری صورت می‌پذیرد، به این دلیل که والدین در آموزش به کودکشان اکثر رفتارها به عنوان الگو و سرمشق او هستند.

او ممکن است به خاطر ترسی که در او به وجود آمده دچار حمله عصبی  شود. علائم شامل تنگی نفس ،لکنت در حرف زدن ، لرزش ، و… است. این علایم ممکن است تا مدتی ادامه داشته باشد که شما می توانید از مشاور و روان شناس برای حل این موضوع کمک بگیرید .

آگورافوبیا:

  این نوع ترس، ترس از فضای باز است ، مانند بیرون رفتن یا تنها گذاشتن خانه.

اختلال اضطراب اجتماعی:

کودک از یک یا چند موقعیت اجتماعی یا عملکرد با دیگران از همان گروه سنی می ترسد. به عنوان مثال می توان به بازی در نمایش مدرسه یا سخنرانی در مقابل کلاس اشاره کرد.

اختلال اضطراب جدایی:

کودک می ترسد از یک شخصیت دلبستگی جدا باشد ، مانند مادر یا پدر.

چه عواملی باعث ترسیدن در کودک می شود؟

برخی مواقع ممکن هست علت هراس و ترس ژنتیکی باشد و هم محیطی. اگر کودک اولین برخورد ترسناک با یک شی یا موقعیت داشته باشد ، ممکن است دچار هراس شود.

اما کارشناسان و مشاوران در این زمینه نمی دانند که آیا این قرار گرفتن در معرض فوبیا است یا خیر.

کمرویی یا کناره گیری از موقعیت های ناشناخته یا افراد (مهارهای رفتاری) در کودکی.

اتفاقاتی که در خانواده پیش می آید و آسیب زا هستند .

مسائل بهداشت روان در اعضای خانواده.

این گزارش براساس گزارشات والدین از ترسهای مربوط به تلویزیون کودکان و روشهای تماشای تلویزیونهای خانوادگی است.

یافته ها: مشاهده شد كه همكاری والدین و بحث در مورد برنامه های تلویزیونی با كودك با میزان بالاتری از ترس مربوط به تلویزیون کودکان ، به طور كلی قرار گرفتن در معرض تلویزیون زیاد و تماشای برنامه های تلویزیونی بزرگسالان همراه است. ارتباط بین ترسهای مربوط به تلویزیون و تماشای مشترک حتی پس از کنترل جنسیت ، تحصیلات مادران ، درآمد خانواده و کمیت و کیفیت تماشای تلویزیون همچنان قابل توجه بود.

چگونه به کودکان در کنترل ترس کمک کنیم

گوش ها یک قسمت اجتناب ناپذیر از بچه بودن است: در هنگام رعد و برق پشت کاناپه پنهان شدن. مطمئن باشید که چیزی در گنجه وجود دارد – یک هیولا! انجام آن ژیمناستیک شبانه بی پایان – پنج دقیقه بیشتر! یک لیوان آب دیگر! – برای جلوگیری از خوابیدن به تنهایی.

وقتی این ترس ها به عقب برمی گردد ، به عنوان والدین غریزه طبیعی ما اغلب تسکین و آرامش است. قول می دهم هیچ چیز زیر تخت وجود ندارد! اما ، به طور واقع بینانه ، والدین نمی توانند – و نباید – همیشه آنجا باشند تا به بچه ها کمک کنند تا آرام شوند.

آموزش كودك به شما برای كنترل ترس خود بدون دخالت والدین به او كمك می كند تا اعتماد به نفس و استقلال لازم را برای احساس كنترل بیشتر و ترس هر چه در حال حاضر و چه در بزرگسالی ایجاد كند.

چطور به کودکمان کمک کنیم که احساس ترس کمتری داشته باشد؟

نکته اصلی این که این مهارت خودتنظیمی نامیده می شود. خودتنظیمی اصولا توانایی تقویت و مدیریت احساسات و رفتارهای کودکان به روشی درست و سالم است. این همان چیزی است که به کودکتان این توانایی را می دهد که کم تر حرف بزنند یا چیزهایی را احساس کنند بدون اینکه به آنها عمل کنند.

بیشتر بزرگسالان بدون هیچ تأمل و تفکر دیگری خودتنظیمی را انجام می دهند. قبل از اینکه به خود این اطمینان را بدهید که واقعاً هیچ چیز ترسناکی در یک اتاق تاریک وجود ندارد ، لحظه ای ترس را احساس کنید. اما برای کودکتان ، خودتنظیمی برای یادگیری به زمان ، تمرین و فضای درست نیاز دارد .

از ترس نترسید!!!! 

الیانا پلات ، مددکار اجتماعی در موسسه ذهن کودک می گوید: “ترس از اوقات بخشی طبیعی و سالم از بزرگ شدن است.” و گرچه بچه ها متأسفانه گاهی اوقات با مواردی روبرو می شوند که واقعاً ترسناک است ، اما بیشتر ترسهای کودکی از نظر باغ تهدیدی واقعی نیستند – “هیولا” در گنجه فقط کت قدیمی است که شما قصد اهدا آن را داشتید – که به معنای آنها در واقع فرصتی ایده آل برای بچه ها هستند تا بتوانند روی مهارت های خودتنظیمی کار کنند. اما برای این اتفاق ، والدین اغلب باید ابتدا اضطراب خود را برطرف کنند.

پلات می گوید: “ما می خواهیم به بچه ها این فرصت را بدهیم تا شرایط سخت را تجربه كنند ، اما گفتن این برای بسیاری از والدین آسان تر است.”

هنگامی که کودک خود را در حالتی که احساس می کنید می ترسد مشاهده می کنید ، سعی دارید که حال او را بهتر کنید، خصوصاً اگر رفع این مشکل آسان به نظر برسد.شما می توانید برای رفع ترس او را بیرون از خانه ببرید و ممکن است که کودک شما با رفتن از خانه احساس ترس کمتری داشته باشد و ترسش بر طرف شود اما تکرار این رفتار برای هر باری که از چیزی می ترسد کمی برای والدین سخت است و در طول مدت نحوه آرامش او دشوار شود ،

همچنین پلات خاطرنشان می کند: “اگر بچه ها این پیام را دریافت كنند كه مادر یا بابا همیشه برای انجام كارهای دلگرم كننده هستند ، انگیزه یا فرصتی برای یادگیری نحوه انجام این كار وجود ندارد.”