کتاب پتوی فرانکلین

فرانکلین پتوی دوران کودکی‌اش را خیلی دوست دارد. او هرجا می‌رود، پتویش را هم با خودش می‌برد. هرچه فرانکلین بزرگ‌تر می‌شود، پتویش کوچکتر و کهنه‌تر می‌شود با این حال هر شب وقت خواب، باید پتوی آبی‌اش را بغل کند و بخوابد. اما یک شب هرچه گشت، پتویش را پیدا نکرد…

فرانکلین پتوی دوران کودکی‌اش را که بسیار دوست دارد گم می‌کند. او همه جا به دنبال پتویش می‌گردد و از دوستانش می‌پرسد که پتواش را دیده‌اند یا نه. اما هیچ کس پتوی فرانکلین را ندیده است. پدر فرانکلین پتوی زرد دوران کودکی خود را به او می‌دهد، دوستش سگ آبی، خرس اسباب‌بازی خود را به او می‌دهد، اما هیچکدام از این‌ها جای خالی پتوی آبی کوچولویش را پر نمی‌کند.
سرانجام فرانکلین پتویش را در زیر صندلی غذاخوری پیدا می‌کند.

کتاب پتوی فرانکلین

این داستان به وابستگی کودکان به اشیا می‌پردازد. هنگامی که کودک در حدود نه ماهگی  پی می‌برد که مادرش با او یکی نیست و دو انسان جدا از هم هستند دچار اضطراب می‌شود. برخی از کودکان برای جبران به عروسک، پتو، حوله یا وسیله دیگری به شدت وابسته می‌شوند به گونه‌ای که همه جا آن‎ را همراه خود می‌برند و تحمل جدایی از آن را ندارند. کارشناسان به این اشیا، اشیا انتقالی و گذرا می‌گویند، زیرا جایگزین موقتی برای مهر و توجه والدین هستند. یک شی خاص همیشه در کنار کودک و در دسترس او است، در حالی که مادر با تمام عشق و علاقه‌اش نمی‌تواند در تمام دقایق روز کنار فرزندش باشد. کودکان با خواندن این داستان با فرانکلین همذات‌پنداری می‌کنند و می‌فهمند که این علاقه و وابستگی‌شان به پتو یا عروسک‌شان طبیعی است. (برگرفته از وبلاگ دنیای کودکان)