چگونه با کودک بیش فعال رفتار کنیم؟
کودک بیش فعال
تعریف بیش فعالی
بیش فعالی يكي از اختلالات شايع و در عين حال پزشکان سخت آن را می توانند تشخیص بدهند. اختلال بيش فعالي بيماری کمی پيچيده اي است و اغلب تشخيص داده نمي شود. درباره كودكي كه با چنين اختلالي تشخيص داده مي شود ۳ علامت را نبايد از ياد ببريد كه شامل پرتحركي، كمبود توجه و تمركز و در نهايت اعمال تكانه اي (كارهاي ناگهاني و غيرقابل پيش بيني) است نام برد.
اختلال بیش فعالی با کمبود توجه ، نوعی اختلال تکاملی عصبی است که می تواند موفقیت کودک در مدرسه و همچنین روابط او را تحت تأثیر قرار دهد.
هر کودکی ممکن است بسیاری از علائم فردی بیش فعالی را تجربه کند. بنابراین ، برای تشخیص دقیق، پزشک کودک شما باید کودک شما را با استفاده از چندین معیار آزمایش و ارزیابی کند.
بیش فعالی به طور کلی در کودکان در زمان نوجوانی و سن بلوغ تشخیص داده می شود ، میانگین سنی برای تشخیص این اختلال متوسط در سن 7 سال است .
کودکان بزرگتر که علائمی از خود نشان می دهند ممکن است بیش فعالی داشته باشند ، اما آنها اغلب در اوایل زندگی علائم مشخصی از خود نشان داده اند اما والدین خیلی متوجه این اختلالات نشده اند.
اختلال کمبود توجه (بیش فعالی) یک بیماری مزمن است که میلیون ها کودک را درگیر می کند و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. این اختلالات شامل ترکیبی از مشکلات پشت سر هم ، مانند مشکل در حفظ توجه ، بیش فعالی و رفتار تکانشی است.
کودکان مبتلا به این اختلالات ممکن است با عزت نفس پایین ، روابط اجتماعی پایین و در مدرسه هم به خوبی فعالیت نداشته باشند و نتوانند خیلی خوب درس گوش کنند و یادبگیرند.
این اختلالات را چگونه تشخیص بدهیم؟
در اختلال بيش فعالي( كم توجهي) سنی که کمی می توان از رفتار های کودکتان تشخیص بدهید از ۲ يا ۳ سالگي باشد. در ۲ سالگي پزشكان به دنبال يافتن علائم هستند و هر چه زودتر اين نقص تشخيص داده شود زودتر مي توان مداخله كرد.
اما در اغلب موارد تا زماني كه كودك به سن مدرسه نرسيده كه نياز به توجه و نشستن طولاني مدت داشته باشد، اين اختلال قابل تشخيص نيست. بچه هاي باهوشي كه نشانه هاي ضعيفي دارند، ممكن است سال ها علائم را داشته باشند تا دوره آموزشي مدرسه كه بايد برنامه منظم، چند منظوره و مديريت زمان انجام دهند و اينجاست كه دچار مشكل مي شوند.
دختران فرق دارندپسران سه برابر دختران در معرض اين اختلال هستند و به طور معمول دختران ۵ سال بعد از پسران تشخيص داده مي شوند. دختران بي نظم و ساكت كمتر به چشم مي آيند حتي اگر اختلال شان به اندازه پسران باشد. بي توجهي و ناديده گرفتن موضوعات پيرامون از علائم اختلال در دختران مبتلا به بيش فعالي است.
در پسران به جاي آن انجام و بروز حركات و رفتارهاي متفاوت و غيرمنطقي بدون انگيزه قبلي و برنامه عاري از فكر انتظار مي رود. در دوران دبستان دختراني با اختلال بيش فعالي، كودكاني كم دقت يا بي دقت هستند، همچنين در آموختن مهارت هاي آموزشي و حل مسائل ضعيف بوده و به جزئيات و موضوعات محيط پيرامون خود توجه ندارند، كمتر توجه مي كنند و با تمام كردن كارها مشكل دارند اما آنها معمولاً پرخاشگر نيستند.
دختران قرار نيست كيف مدرسه شان را در زمين بازي جا بگذارند يا دفتر مشق شان كثيف باشد.
